ساقی بده آن ساغر یاقوت روان را
یاقوت روانم بده و قوت روان را
یاقوت روان قوت روان قوّت جان را
زان قوّت جان تازه كنم طبع روان را
باحسن بیان نادره نظمی كنم انشا
من مادح اولاد علی هستم و بودم
جز مدحتشان لب به ثنایی نگشودم
زین دوده نسب داده خداوند وَدودم1
ز انسیّه حوراء بود اصل وجودم
یعنی كه بود جدّه من حضرت زهرا
آن اختر تابنده افلاك محدّد2
دّرج گهر یازده لؤلؤی ممجّد3
دردانه ی فرزانه ی گنجینه احمد
محبوبه حق جفت علی دخت محمّد
مرآت خداوند تبارك و تعالی
ای روی تو سرسبزی گلزار امامت
گلدسته عصمت شجر باغ كرامت
مرضیّه لقب شافعه روز قیامت
دارند محبّان تو در حشر علامت
حبّ تو مرآنان را نقشی است به سیما
وصف تو به قرآن همه جا ذات خدا گفت
اوصاف ترا ختم رسولان بملا گفت
پیوسته به پیش همه كس در همه جا گفت
از فاطمه بضعة منّی به ثنا گفت
وز راتبه ی فاطمة ام ابیها
ای ذات خدا را به وجود تو مباهات
در ذات تو جز ذات الهی همگی مات
حبّ تو به درگاه خدا اعظم طاعات
ای واسطه قرب مطیعین و مطیعات
مصداق قَدِِ اسْتمْسَك بِالعُروةِ الوثقی4
ای نجم فروزنده افلاك جلالت
وی گوهر رخشنده افلاك نبالت
ای گلبن پر برگ و بر باغ رسالت
دُرّ صدف عزّومه برج اصالت
تعبیر به كوثر زتو كرد ایزد یكتا
ای سیّده هر دو جهان دختر پیمبر
ای از همه ی عالمیان برتر و بهتر
با حیدر كرّار بهر معنی همسر
هستیِّ تو با عالَم ایجاد برابر
بل ذات تو شد باعث پیدایش اشیا
ای آنكه حقت داده مقامات و كرامات
ذات تو غرض باشد از ایجاد سماوات
دارم به تو ای كعبه ی حاجات مناجات
دست و من و دامان تو یا جدّه سادات
از لطف، نگاهی به من غمزده بنما
دائم به ولای تو دلی یكدله دارم
در كعبه كویت به صفا هروله دارم
بر مدح سراییت كنون مشغله دارم
امید پذیرفتن و چشم صله دارم
نومید شدن از در احسان تو حاشا
یا فاطمة الزهرا پژمان شدم الغوث7
در نائره عشق، فروزان شدم الغوث
سرتا به قدم آتش سوزان شدم الغوث
در چاره دل مضطر و حیران شدم الغوث
دارم دل پر درد و تقاضای مداوا
یا فاطمة الزهرا (س) رو سوی تو دارم
مرآت حق از آینه روی تو دارم
نبود عجب ار رنگ و یا بوی تو دارم
زان گلشنم و این همه از خوی تو دارم
این فخر مرا بس كه ترا هستم از ابنا8
یا فاطمة الزهرا حاجت به تو دارم
حاجت به صد الحاح و سماجت به تو دارم
درمانده ام امید عنایت به تو دارم
در هر دو جهان چشم شفاعت به تو دارم
ای شافعه ی محشر، صدّیقه كبری
یا فاطمة الزهرا اِنّی بِكِ اَرجُوا
محروم نشد از در احسان تو هندو
گیرم زهندو بترم، آمدم این سو
ای شافعه محشر ای بانوی مینو
جز درگه تو نیست امیدم به دگر جا
یا فاطمة الزهرا هر چند اَثیمم10
دل راهنما گشته به درگاه كریمم
گر ناخلف و عاق و تبه كارو لئیمم
انگار كه من هم سگ اصحاب رقیمم11
بر دامن پاكان زده ام دست تولّا
در بادیه محنت و غم راه نوردم
بر گرد خود از فرط وله13 دائره گردم
دست از همه جا كوته رو سوی تو كردم
یا مرگ مرا خواه و یا چاره دردم
از درگه یزدان كه توئی واسطه ما
شعر ولادت امام علی (ع)
آيا امام زمان داراى زن و فرزند مى باشند؟ ايشان چگونه وفات مى يابند؟ 