خود امام زمان (عج) وساير امامان(ع) معيارهايي ارائه داده اند که مي تواند ملاک تشخيص اين موضوع باشد. براي اينكه انسان بفهمد اجتهاد و مرجعيت شخصي، مورد تأييد امام زمان(عج) است يا نه، ملاك هايي در روايات ذكر شده است.
در نامه اي از امام
عصر(ع) آمده است: « و أما الحوادث الواقعة فارجعوا فيها إلي
رُواهِ حديثنا، فإنّهم حجّتي عليكم و أنا حجة الله عليهم »؛ «در پيشامدها به
راويان احاديث ما روي آوريد كه اينان حجت من بر شمايند و من حجت خدا بر ايشانم».
بحار الأنوار، ج 53، ص 181؛ مستدرك الوسائل، ج 18، ص 317، ح
21458 امام حسن عسكري(ع) از امام صادق(ع) نقل مي فرمايد:
«... فأما من كان من الفقهاء صائنا لنفسه حافظاً لدينه مخالفاً علي هواه مطيعاً لأمر مولاه فللعوام أن يقلّدوه و ذلك لايكون إلا بعض فقهاء الشيعه لاكلّهم... »؛ «فقيهي كه خويشتن دار و حافظ دين و مخالف هواي نفس و مطيع امر مولايش باشد، عوام (توده مردم) حق تقليد از او را خواهند داشت و اين صفات در همه فقها نيست؛ بلكه در بعضي از فقها هست». وسائل الشيعهّ، ج 18، ابواب صفات قاضي، ح 20، ص 94 و 95
بنابراين، در تشخيص
مجتهد و مرجع مورد تأييد امام(ع) اين معيارها را بايد در نظر داشت. خودِ مردم بايد
دربارة آنها مطالعه و تحقيق كنند. از طرف ديگر، همه ما مأمور به ظاهر هستيم.
بنابراين كسي كه ظاهر او نشان دهندة چنين شرايطي است و علما نيز فقاهت او را تأييد
كنند، مصداق روايت بالا شناخته مي شود.
عزادارى براى امام حسين(ع)، در زمان امامان(ع) 
آيا امام زمان داراى زن و فرزند مى باشند؟ ايشان چگونه وفات مى يابند؟ 