از آن جا كه رهبر معصوم وجود دارد و رهبرىِ مصون از خطا و لغزش منحصر به امام است؛ از این رو پیروى كردن از مدعیان رهبریت در برابر رهبریت معصوم، برخلاف عقل و منطق است؛ زیرا با وجود رهبر معصوم، پیروى از رهبران غیرمعصوم، به هیچ وجه قابل توجیه نیست. تلاش براى شناختن و یافتن امام معصوم واجب و لازم است؛ چنان كه رسول اكرم(ص) فرمودند: «من مات و هو لایعرف امامه، مات میتةً جاهلیة».
ویژگى هاى این شناخت میزان الحكمه، ج 1، ص 171، ح 840.اخت آن است كه: اولاً، از منابع معتبر و موثق و مستند اخذ شود. ثانیاً، گستره اش شامل آموزه هاى اعتقادى، اخلاقى و عبادى گردد. ثالثاً، از آن جا كه امام الگوى عملى براى انسان ها است، به ابعاد فكرى، عملى و روحى امام نیز ناظر باشد. اما این شناخت از سه راه - كه مكمل یكدیگر مى باشند - حاصل مى شود:
یكم. مطالعه تاریخ زندگانى آنان؛ مطالعه سرگذشت و سیره آنان؛ خصوصاً در باب فضایل، مناقب و خصوصیات آنان - از قبیل: شجاعت، مردانگى، ایثار، تواضع، صبر، فرزانگى و... - انسان را متوجه مقام والاى آن بزرگواران مى كند و جذبه و كشش خاصى نسبت به آن فرزانگان در روح انسان، حاكم مى شود.
دوم. مطالعه و تفكّر در سخنان ایشان؛ اسلام تفكر را موجب بصیرت، الحیاة، ج 1، ص 8، ح 3. دعوت كننده به عمل نیك، همان، ح 9. پدید آورنده نور همان، ص 49، ح 18.، نشانه حیات و زنده بودن قلب بصیر مى داند همان، ص 48، ح 5..
مطالعه و تفكّر در آثار فكرى امامان، هر چند كار مشكلى به نظر مى رسد؛ ولى بسیار سودمند است. این امر علاوه بر آن كه باعث شناخت شخصیت آن بزرگواران و ایجاد محبت آنان در دل مى شود؛ سرمایه بزرگى براى روح بشر به شمار مى رود. همان طور كه فراگیرى فصول یك كتاب، باید با تحقیق و دقت كامل و رجوع به استاد و... قرین باشد؛ مطالعه و اندیشه و تفكر در آثار ائمه(ع) نیز، باید با استفاده از استادان فن و مراجعه به كتاب هایى كه در شرح سخنان آنان به رشته تحریر درآمده، همراه باشد.
سوم. شناخت خدا: اگر ما خداوند و صفات و اسماى او را به طور حقیقى بشناسیم، مى توانیم انسان هاى كامل راستین (امامان) را نیز بشناسیم؛ زیرا آنان آینه تمام نماى صفات جمال و جلال حضرت حق اند و در تسمیه به اسماى الهى، از تمامى موجودات عالم امكان برترند. بر این اساس، با شناخت خدا و صفات او، مى توانیم به اوصاف و ویژگى هاى امامان نیز واقف گردیم. شاید دعایى كه سفارش شده در زمان غیبت بعد از نماز زیاد خوانده شود، ناظر به همین حقیقت باشد:
«اللهم عرفنى نفسك فانك ان لم تعرفنى نفسك لم اعرف رسولك اللهم عرفنى رسولك فانك ان لم تعرفنى رسولك لم اعرف حجتك اللهم عرفنى حجتك فانك ان لم تعرفنى حجتك ضللت عن دینى»؛ «خداوندا! خود را به من بشناسان كه اگر خود را به من نشناسانى پیغمبر را نمى شناسم؛ خدایا! پیغمبرت را به من بشناسان كه اگر به پیامبر معرفت پیدا نكنم، نمى توانم امامم را بشناسم؛ خدایا! حجت و امامت را به من بشناسان كه اگر امام را نشناسم، در دین خود گمراهم».
اى مشیر ما تو اندر خیر و شر
از اشارت هاست دلمان بى خبر
مفاتیح الجنان، دعا در غیبت امام زمان(عج).
اى «یرانا لانراه» روز و شب
چشم بند ما شده دید سبب
چشم من از چشم ها بگزیده شد
تا كه در شب آفتابم دیده شد
لطف معروف تو بود آن اى بهى
پس كمال البر فى اتمامه
یارب! «اتمم نور نافى الساهرة
واشجنا من مفضحات قاهرة»
یار شب را روز مهجورى مده
جان قربت دیده را دورى مده
بعد تو مرگ است با درد و نكال
خاصه بعدى كه بود بعد الوصال
آن كه دیده ستت مكن نادیده اش
آب زن بر سبزه بالیده اش
مثنوى، دفتر 6، ابیات 2888 - 2898.
شعر ولادت امام علی (ع)
آيا امام زمان داراى زن و فرزند مى باشند؟ ايشان چگونه وفات مى يابند؟ 